'The hour we knew nothing of each other'

Y Cymro – 29/02/08

Cyfle i sôn yn fyr am ddau gynhyrchiad tra gwahanol yr wythnos hon; cynyrchiadau weles i dros yr wythnosau diwethaf, ond heb gael y cyfle hyd yma i sôn amdanynt.

O archebu ymlaen llaw, mae posib prynu tocynnau ar gyfer cynyrchiadau’r Theatr Genedlaethol ar lannau’r Southbank am gwta £10. Mae’r diolch am hyn yn mynd i gwmni Travelex sy’n noddi’r fenter, ac sydd, dros y blynyddoedd, wedi galluogi miloedd ar filoedd o bobol i fynychu’r theatr. Mae o hefyd yn ffordd sicr o lenwi’r theatrau, a braf gweld cynulleidfa deilwng bob tro.

Roeddwn i wedi bod eisiau gweld ‘The Hour We Knew Nothing Of Each Other’ o waith y dramodydd o Awstria Peter Handke ers tro, byth ers darllen y deunydd marchnata. ‘Saith actor ar hugain, 450 o gymeriadau a dim dialog : drama heb eiriau gan un o ffigyrau mwyaf arbrofol theatr Ewropeaidd, Peter Handke’. Dyna ddigon i godi blas ar unrhyw un! Mae’r ddrama wedi’i osod mewn sgwâr gwag ynghanol tref brysur, ac roedd set goncrid Hildegard Bechtler yn cyfleu’r olygfa i’r dim. Roedd yma ffenestri a grisiau, drysau a thyllau, ac wrth i’r haul fwrw cysgodion gwahanol dros gyfnod o amser, roedd yr olygfa yn newid, gan roi naws gwahanol i’r cyfan. I mewn i’r olygfa y camodd, dawnsiodd, rhedodd, cerddodd, llusgodd, rowliodd, cannoedd o gymeriadau gwahanol o Abraham ac Isaac i’r Cowboi, o’r Syrcas i’r Angladd, o ddynion a merched busnes i’r ffoaduriaid. Bob un yn mynd heibio’i gilydd heb dorri gair, pawb ar ryw drywydd gwahanol, heb wybod busnes na hanes y llall.

Fel un sydd wrth ei fodd yn eistedd mewn caffi neu ar y stryd yn gwylio pobol, roedd hyn yn apelio’n fawr. Mae’n gorfodi rhywun i feddwl am hanes y bobol yma, a thrwy hynny i greu’r ddrama eich hun. Dyna’n union wnaeth yr awdur; eisteddodd am ddiwrnod cyfan mewn sgwâr bychan yn Muggia ger Trueste yn gwylio’r byd yn mynd heibio. ‘Dechreuais arsylwi o ddifri...’, meddai, ‘...daeth popeth bychan yn arwyddocaol (heb fod yn symbolaidd). Fe ddaeth hyd yn oed y drefn leiaf yn arwyddocaol o’r byd.’

Wedi tri chwarter awr o wylio’r mynd a dod, roeddwn i wedi dechrau laru. Roedd awr eto’i fynd, ac heb egwyl, roedd hynny yn dipyn o strygl. Fel mewn bywyd, doedd y cyfan ddim yn apelio, ond roedd hi’n werth aros er mwyn gweld beth neu pwy oedd i ddod nesaf. Mae’r ddrama i’w weld yn Theatr Lyttelton tan Ebrill 12fed.