'Calendar Girls'

Y Cymro – 03/07/09

Does na’m dwywaith mai ‘Calendar Girls’ ydi un o’r ffilmiau Prydeinig mwyaf poblogaidd ers tro. Yn seiliedig ar gangen o Sefydliad y Merched, sy’n penderfynu diosg eu dillad er mwyn cynhyrchu calendar, a chodi arian, mae’r stori wedi cyffwrdd calonnau pawb sy’n ei weld. Bellach, mae’r ffilm wedi’i droi yn ddrama lwyfan, ac wedi taith o amgylch y wlad, mae’r merched wedi setlo yn Theatr Noël Coward yn y West End.

Ymysg y Cast niferus o enwau benywaidd nodedig, mae Siân Phillips, sy’n diosg ei dillad ynghyd a Lynda Bellingham, Patricia Hodge, Gaynor Faye, Brigit Forsyth, Julia Hills ac Elaine C.Smith. O ystyried cryfder y cast, y stori a’r enwogrwydd a ddaeth yn sgil y cyfan, roeddwn i wironeddol yn edrych ymlaen yn fawr at weld y ddrama.

Wrth setlo ynghanol y pyrms, y perlau a’r pesychu cyson, roedd hi’n amlwg fod bysus o ganghennau’r WI yn heidio i Lundain bob nos. Rhan fwyaf ohonynt, o be glywes i, heb weld y ffilm hyd yn oed. Mantais yn wir, yn fy meddwl i, oherwydd dyna yw’r gwendid drwyddi draw. Y ffilm ar lwyfan sydd yma; bron na allwch chi adrodd y sgript air am air, ac ambell i linnell fel ‘I think we’ll need considerably bigger buns!’ ddim cweit mor ddoniol a’r tro cynta imi’i glywed o.

Crfyder y cynhyrchiad heb os ydi’r cyfle sydd yma i fynd dan groen y cymeriadau. Yn wahanol i’r ffilm, lle mae’r lluniau mor bwysig, y gair sy’n goresgyn tro hwn. Mae presendoleb ‘John Clarke’ gŵr ‘Annie‘ (Patricia Hodge ) sy’n dioddef o Leukemia, a sy’n gwaelu fel mae’r tymhorau yn gwibio heibio, o’r Haf i’r Gwanwyn, yn deimladwy iawn. Yn enwedig felly pan mae’r salwch yn ennill y dydd, a’r gadair olwyn wag yn adrodd cyfrolau ym mrig yr hwyr. Felly hefyd gydag ambell i is-gymeriad, sydd, i bob pwrpas, ddim ond yno i godi gwên neu oherwydd eu siap a’u hoed. Mae’r awdur, Tim Firth wedi sicrhau cyfle iddyn nhw hefyd gael ehangu eu cefndir, a rhoi is-storiau effeithiol yn eu sgil.

Yr olygfa orau ydi creu’r lluniau, a phob gosodiad yn codi gwên a chymeradwyaeth wrth i’r merched dewr guddio’i bronnau ag amrywiol declynnau, ffrwythau neu gacennau! Does ryfedd fod pawb yn heidio nôl wedi’r egwyl i weld canlyniad y cyfan. Ond, doedd yr ail-act ddim cystal, ac roedd gen i deimlad fod yr awdur yn cwffio i gynnwys ehangder ail ran y ffilm. O sylw’r Wasg ar y pentref, i’r cwerylu, y llythyrau, yr hysbysebion, a’r hyn o gollwyd sef y trip i’r Amerig, ac effaith enwogrwydd ar gyfeillgarwch. Roedd caethiwo’r digwydd o fewn y Neuadd bentref ddim yn helpu chwaith, gydag ambell i olygfa allan ar y bryniau.

Braf yw medru dweud fod Siân Phillips ymysg y gorau am daflu’r llinnellau doniol, dro ar ôl tro, a chymeradwyaeth y gynulleidfa yn deilwng iawn i ddawn un o’n hactoresau mwyaf profiadol. Mae’n hen bryd inni gael y fraint o weld Siân ar lwyfan yng Nghymru, yn y Gymraeg, ond gyda’r sefyllfa bresennol fel ag y mae hi, dwi’n amau’n fawr os welwn ni hi, na ‘run actor profiadol arall yn codi statws y Ddrama’n Nghymru.

Y prif wendid oedd bod yn rhy ffyddlon i’r ffilm; wedi dweud hynny, falle mai dyna mae’r rhan fwyaf o bobol am ei weld. Gewch chi bendefynu os mai mantais neu methiant ydi medru rhagfynegi’r llinnellau, dro ar ôl tro. Wrth i ganoedd o flodau’r haul godi ar ddiwedd y ddrama, codi hefyd wnaeth ambell i aelod o’r WI!

Clod i’r merched am hynny, a chlod i gangen Ripley, sydd wedi codi dros ddwy filiwn o bunnau ers creu’r calendar gwreiddiol.

Bydd y Cast presennol i’w weld yn Theatr Noël Coward tan Gorffennaf 25ain. Mwy o fanylion drwy ymweld ag www.seecalendargirls.com