'Mary Poppins'

Y Cymro - 15/12/06

A ninnau’n agosáu’n ddyddiol at y Nadolig, mae un peth yn sicr - un ffilm fydd bendant ar gael i’w weld ynghanol y môr o sianeli teledu yw’r clasur o dylwyth Disney - ‘Mary Poppins’.

Dangoswyd y ffilm am y tro cyntaf ym 1964, deg mlynedd ar hugain ers i P.L.Travers ysgrifennu’r stori ddaeth ag enwogrwydd byd-eang iddi. Saith deg mlynedd yn ddiweddarach, yn 2004, fe agorodd y fersiwn lwyfan ohoni yn Theatr y Tywysog Edward yn Llundain, ac ers mis Tachwedd eleni, mae’r ddrama gerdd hefyd i’w gweld ar Broadway.

Mae’n stori syml, ond hynod o drawiadol; hanes gwraig ifanc sy’n cael ei chodi gan y gwynt, gan gyrraedd 17 Cherry Tree Lane, ynghanol dinas Llundain. Wrth setlo efo teulu’r Banks, i ofalu am eu plant, daw’r teulu oll o dan ei dylanwad hudolus, ac fel gyda phob stori dda, mae yna newid er gwell ym mhob aelod o’r teulu erbyn yr amser iddi ymadael.

Ganwyd Pamela Lyndon Travers yn Awstralia, ac fe ysgrifennodd chwe chyfrol yn adrodd hanes y ‘nanny’ unigryw yma, a’i hynt a’i helynt efo’r teulu Banks. Cuddiodd ei rhyw tu ôl i flaenlythrennau ei henw, rhag cael ei diystyru fel awdur benywaidd i blant. Cyfaddefodd Travers bod yna elfen hunangofiannol gref yn y straeon, a hynny’n bennaf o’i hatgofion am ei phlentyndod yn Awstralia, a’r gwragedd fu’n gofalu amdani. Ym 1938, derbyniodd lythyr gan Walt Disney yn gofyn am ganiatâd i addasu’r straeon ar gyfer y Sgrin Fawr, ond gwrthod wnaeth hi, a hynny am nad oedd hi’n credu bod y stori yn gweddu i’r sgrin. Bu gohebiaeth rhwng y ddau am dros ugain mlynedd, nes iddi ildio yn y diwedd. Ym 1993, cyfarfu Travers â Cameron Mackintosh, ac wedi derbyn coeden geirios fel anrheg, fe roddodd ei chaniatâd iddo gynhyrchu fersiwn lwyfan, fyddai’n parchu ei gweledigaeth wreiddiol. Chafodd hi byth weld y sioe orffenedig, gan y bu hi farw ym 1996, yn 97 mlwydd oed.

O nodyn gynta’r gerddorfa, fedrwch chi’m peidio cael eich swyno gan gerddoriaeth ganadwy a chofiadwy Richard M Sherman a Robert B Sherman a’u caneuon fel ‘Chim Chim Cher-ee’, ‘A Spoonfull of Sugar’ a’r enwog ‘Supercalifragilisticexpialidocious!’ Mae’r caneuon newydd o waith George Stiles ac Anthony Drewe hefyd yn ychwanegu llawer at y sioe wych hon, yn enwedig y gân ‘Temper Temper’ sy’n cael ei ganu yn llofft y plant, wrth i’r holl deganau ddod yn fyw a’i dychryn nhw. Yn wahanol i’r ffilm, mae yma lawer mwy o elfennau tywyll yn y sioe lwyfan, sy’n cadw naws y straeon gwreiddiol. Y cerfluniau’n dod yn fyw yn y parc, y teganau yn dial ar y plant yn y llofft a’r nani flin Miss Andrew, sy’n dod i ofalu am y plant, ar gychwyn yr Ail Act.

Er cystal y perfformiadau gwych gan Lisa O’Hare fel ‘Mary Poppins’ a Gavin Creel fel ‘Bert’, seren y sioe i mi oedd set chwaethus Bob Crowley sy’n profi pa mor bwerus â theatrig y gall sioe dda fod. Wrth i gartref y Banks wahanu neu godi neu gilio, mae’r llwyfan yn cael ei weddnewid yn gyson gan fynd â ni o’r lolfa i’r llofft, o’r gegin i’r to, ac o’r parlwr i’r parc. Roedd hi’n bleser hefyd cael syllu mewn syndod ar goreograffi slic Matthew Bourne, a chyfarwyddo medrus Richard Eyre. Roedd y gymeradwyaeth hir a chynnes gafodd y cast ar ddiwedd y sioe yn dweud y cyfan.

Os am wefr y Nadolig hwn, anghofiwch y teledu, a mynnwch eich tocyn i weld y sioe liwgar a chofiadwy hon - tasa fo ond i weld yr olygfa hedfan ar ddiwedd y sioe!