'Lend me a Tenor'

Y Cymro – 15/7/11

Rhyw fynd a dod mae dramâu cerdd yn Llundain y dyddiau yma, a chryn sôn a chynnwrf am gyrhaeddiad bob un. Ar eu ffordd i mewn mae ‘Rock of Ages’, ‘Matilda’ a ‘South Pacific’ tra bod ‘Love Never Dies’, ‘Priscilla Queen of the Desert’ a ‘Chicago’ ar eu ffordd allan.

Un ddrama gerdd y bu cryn sôn amdani ers tro oedd ‘Lend me a Tenor’, a gyrhaeddodd Theatr Gielgud fis diwethaf. Ffars lwyr o’i chychwyn i’w diwedd yw’r ddrama gerdd, sy’n seiliedig ar ddrama lwyfan Ken Ludwig o’r un enw.

‘Tito Merelli’ (Michael Matus ) yw’r ‘tenor’ yn y teitl sy’n enwog iawn ym myd Opera 1934, ac sy’n cael ei adnabod gan ei ffans fel ‘Il Stupendo’. Gyda Chwmni Opera enwog Cleveland ar ganol ymarferion o’r opera ‘Othello’ , does dim sôn am ‘Tito’ yn unman, ac mae rheolwr y cwmni, ‘Henry Saunders’ (Matthew Kelly) o’i go o’r cychwyn hyd y diwedd. Yr unig opsiwn, rhag digalonni’r gynulleidfa, a rhag gorfod ail-dalu pris y tocynnau, mae Saunders yn perswadio ‘Max Garber’ (Damian Humbley) ei gyfaill llipa, i dduo ei wyneb, rhoi wig am ei ben a gwisg ar ei gefn, a dynwared y tenor enwog.

Fel ymhob ffars, mae popeth yn mynd o’i le, ac ar un cyfnod, mae tri ‘Othello’ ar y llwyfan wrth i’r gwir fonheddwr ddadebru o’i farwolaeth / cwsg dros dro, ac wrth i Matthew Kelly ei hun orfod ffugio’i ffordd i blesio’r noddwyr. Yn anffodus i Kelly, oherwydd ei faint a’i daldra, o gymharu â’r ddau actor bychan arall, doedd yr olygfa yma yn gwneud dim synnwyr o gwbl, ac mi fydda unrhyw berson o Ddinbych i Doolally wedi sylwi ar y gwahaniaeth amlwg rhwng y tri!

Tydwi ddim yn ffan o’r ffars, a wastad yn teimlo bod angen clyfrwch eithafol i drosglwyddo’r gwir gomedi. Yn anffodus i’r cynhyrchiad yma, er gwaethaf ysblennydd y set, y gwisgoedd a’r gerddoriaeth, fe gychwynnodd y cyfan ar lefel llawer rhy uchel imi, ac felly doedd unman i ddianc. O’r olygfa gyntaf, wrth i Matthew Kelly sgrechian ei ffordd mewn panic o gwmpas y llwyfan, fe gollon nhw fy niddordeb am fy amynedd, a doedd dim troi nôl.

Gwir, bod angen cyflymdra go hegar ar unrhyw ffars, ond o gychwyn ar lefel llawer rhy uchel, doedd unman i’r elfen ddramatig gynyddu. Roedd y corcyn allan o’r botel os liciwch chi, ac felly siom oedd gwylio’r swigod yn araf ddiflannu wrth i’r ddwy awr a hanner fy moddi’n llwyr.

Cafwyd perfformiadau derbyniol gan y cast dros ben llestri, ac roedd Joanna Riding yn gofiadwy fel gwraig y tenor , ‘Maria Merelli’ a’i hymateb i’r hurtni o’i chwmpas yn yr ail olygfa yn adrodd cyfrolau am fy nheimladau i tuag at y sioe! Boddhaol oedd Matthew Kelly hefyd, a phetai wedi dofi llawer mwy ar y cychwyn, efallai, fyddwn i wedi cael mwy o fwynhad o’r cyfan.

Seren y sioe oedd ‘Desdemona’’r cynhyrchiad ( Sophie-Louise Dann) sy’n achub ar ei chyfle i ddangos ei doniau i’r tenor drwy ganu a phortreadu llu o brif gymeriadau benywaidd byd yr Opera mewn cwta ychydig o funudau - o Tosca a Violetta i Carmen.

Oedd, roedd y cyfan eto dros ben llestri, ond yn fwriadol felly y tro hwn, oedd yn peri i normalrwydd dros ben llestri'r ddrama gerdd i edrych hyd yn oed yn fwy hurt. Coreograffi Randy Skinner a Set foethus a gwisgoedd melfed Paul Farnsworth fydd yn aros yn y cof, a theimlad Broadway-aidd y cynhyrchiad enfawr hwn.

Mae’r ‘Lend me a Tenor’ i’w weld yn Theatr Gielgud ar hyn o bryd. Os am ei weld, ewch yn eitha’ sydyn. Mae digonedd o docynnau rhad ar gael, sy’n arwydd y bydd drama gerdd arall yn ymadael yn eitha’ buan... Gwynt teg efallai...

Mwy o fanylion drwy ymweld â www.tenorthemusical.co.uk