'Whistle Down the Wind'

Y Cymro - 7/7/06

Dwi am gychwyn y golofn yr wythnos hon drwy fynd â chi nôl i 1999, a rhannu atgofion am un penwythnos hir delfrydol a dreuliais yn Llundain! Pedair noson a pum sioe lwyfan! Nefoedd i mi, uffern i eraill!

‘Beauty and the Beast’ oedd y sioe gyntaf ar y rhestr, a chael fy nghyfareddu gan ddewiniaeth Disney; ymlaen at ‘Spend, Spend, Spend’ a hanes Viv Nicholson yn gwario ei henillion i gyd, a’r Gymraes Barbara Dickson yn y brif ran; cael fy syrffedu wedyn gan ‘The Phantom of the Opera’, a hynny’n bennaf oherwydd blinder yr actorion wedi dwy sioe ar y dydd Sadwrn, a dim sbarc na sglein ar y cynhyrchiad. Gorffwys tros y Sul, yna rhyfeddu at bresenoldeb llwyfan Maggie Smith yn nrama Alan Bennett - ‘The Lady in the Van’. A gorffen fy nghyfnod efo matinee yn Theatr yr Aldwych - yng nghornel mwya’ gorllewinol y West End, a chynhyrchiad y gwyddwn i ddim amdano - ‘Whistle Down the Wind’ o waith Jim Steinman a’r meistr ei hun, Andrew Lloyd Webber. Wyddwn i ddim chwaith, wrth gamu mewn i’r theatr, mai’r cynhyrchiad yma fyddai’n aros yn y cof fwya.

Mae’n stori syml ond hynod o drawiadol, ac wedi’i gosod yn nhref Louisiana ychydig wythnosau cyn Nadolig 1959. Hanes criw o blant sy’n dod ar draws dieithryn yn cuddio yn y llofft gwair. Mae’r dieithryn yn cael ei ddeffro’n ddamweiniol, a thrwy’i ddychryn yn ebychu’r enw ‘Iesu Grist’. A nhwtha wedi’u trwytho gan grefydd, a’r neges wythnosol bod y Meseia am ddychwelyd rhyw ddydd, mae’r plant yn cymryd yn ganiataol bod yr Iesu wedi’i dod i lochesu ar y ffarm. Ond yn fuan iawn, daw hi’n amlwg mai carcharor sydd wedi ffoi o’r carchar lleol yw’r dieithryn, a bod y plant mewn perygl. Mawredd y stori yw’r cyfeillgarwch sy’n datblygu rhwng y plant a’r dieithryn, a’r modd mae’r carcharor yn dysgu llawer am fywyd o ddiniweidrwydd y plant.

Falle bod y stori a’r teitl yn gyfarwydd i lawer oherwydd y ffilm a wnaethpwyd ym 1961 gyda Hayley Mills ac Alan Bates yn y prif rannau. Mae’n stori sy’n apelio at bob cenhedlaeth, a pha ryfedd felly bod y cyfarwyddwr Bill Kenwright yn awyddus i lwyfannu fersiwn newydd o stori afaelgar Mary Hayley Bell, (mam Hayley Mills gyda llaw) ddeng mlynedd ers y fersiwn weles i. Mae’r sioe hefyd yn deyrnged iddi, yn dilyn ei marwolaeth yn 91oed ym mis Rhagfyr 2005, gwta wyth mis ar ôl colli’i gŵr Syr John Mills yn 97 oed.

Er cystal ydi’r cynhyrchiad cynnil yma yn Theatr y Palace, roedd yn well gen i fawredd a chynnwrf y cynhyrchiad gwreiddiol. Yr hyn sy’n gwneud cynhyrchiad Kenwright yn wahanol ydi’r ffaith ei fod o wedi canolbwyntio llawer mwy ar y ddrama, a’r angerdd rhwng y ferch fach ‘Swallow’ (Claire Marlowe) a’r dieithryn (Chris Holland yn y perfformiad welis i gan fod y seren Tim Rogers yn absennol). Roedd y golygfeydd tua diwedd y sioe, ble mae’r ddau yn ffarwelio â’i gilydd i gyfeiliant cerddoriaeth hudolus Lloyd Webber yn drawiadol iawn. Mae’r ffaith bod sawl cân wedi dod â llwyddiant i grwpiau fel Westlife a chantorion fel Michael Ball yn y siartiau Prydeinig, hefyd yn cadarnhau apêl eang y sioe.

Yr wythnos nesa, yn ôl at lwyfannau Cymru yn ‘obeithiol iawn am haf o gynyrchiadau cyffrous…