'Major Barbara'

Y Cymro – 25/4/08

Mae Theatr Genedlaethol Lloegr fel bocs siocled enfawr! Gyda’i dri theatr unigol fel haenau amrywiol yn cynnig yr amrywiaeth mwyaf o’r melys i’r chwerw. Soniais rai misoedd yn ôl am rai o’r cynyrchiadau fues i’n ei weld yno, a bellach mae haen newydd o ddanteithion yn fy aros. Yn eu mysg mae’r stori farddonol anturus ‘Fram’ gan Tony Harrison, Vanessa Redgrave yn ail-fyw atgofion Joan Didion yn ‘The Year of Magical Thinking’, drama newydd Simon Stephens ’Harper Regan’ a Jeremy Irons a’i bortread o Harold Macmillan yn ‘Never So Good’.

I theatr Olivier y mentrais innau ar bnawn Sadwrn llwm i weld ‘Major Barbara’ o waith Bernard Shaw. Dyma ofod enfawr unwaith eto, y mwyaf o’r tri llwyfan yn y Ganolfan hynod hon, gyda’i 1150 o seddau ar ffurf hanner cylch. O eistedd yn rhes gefn y Cylch, ar lawr ucha’r adeilad ar lannau’r Tafwys, roedd yr hyn a welais ar y llwyfan yn edrych yn fychan iawn. Roedd cynllun set Tom Pye, sef y parlwr chwaethus Edwardaidd, efo’i siandaliar a’i ddeiliach gwyrdd, fel ynys unig ynghanol y môr du. Roeddwn i’n bryderus cyn i’r un gair gael ei yngan, oherwydd maint y cyfan, ar lwyfan mor fawr. Cychwynodd yr Act Gyntaf, efo’r fam, ‘Y Foneddiges Britomart Undershaft’ (Clare Higgins) yn gormesu bywyd ei mab, ‘Stephen’ (John Heffernan) ac yn trafod ei chwaer,’Barbara’ (Hayley Atwell) sy’n rhoi inni deitl y ddrama, ‘Major Barbara’.

Dyma Act eiriol iawn, a buan roedd fy llygaid yn drwm, a’m awydd i gysgu yn llawer mwy nag unrhyw ddymuniad i wybod mwy am y cymeriadau. Ond..., (a dyma chi’r ‘ond’ gwerthfawr hwnnw sy’n cyfiawnhau pris y tocyn!) mae newid ar ddod, pan newidia’r llwyfan i droi’n neuadd a chegin enfawr Byddin yr Iachawdwriaeth, ynghanol Llundain. Digwyddodd y newid mor sydyn, ac mor daclus, gyda’r actorion wedi’u coreograffu’n gelfydd i gludo’r celfi gyda nhw, a llenwi’r llwyfan gyda byrddau a meinciau, wrth i faneri crefyddol y Mudiad yn sôn am Achubiaeth a Bywyd Tragwyddol ddisgyn i’w lle uwchben y cyfan. Dyma’r darlun mawr y bues yn ei ddisgwyl, gan lenwi’r môr du â’i ddrama, a llenwi fy nghalon â maddeuant i’r cynllunydd druan!!

Ymlaen aeth y ddrama, fel trên ar gledrau mwy cadarn am sbelan, gan fy nghludo innau efo’r cyfan. Am y tro cynta, roeddwn i eisiau gwybod beth oedd am ddigwydd i’r cymeriadau. Gyda chyrhaeddiad y penteulu, ‘Andrew Undershaft’ a’r actor profiadol a’r “Olivier newydd” chwedl llawer, Simon Russell Beale wrth y llyw, daeth blâs ar y stori. Ac yntau yn Filiwnydd, a’r Mudiad yn dyheu am ragor o arian i barhau â’u gwaith, mae’r prif gymeriad, ei ferch, ‘Major Barbara’ yn wynebu cyfyng gyngor enfawr. All hi ddim derbyn arian ei thad i achub y Mudiad, am nad ydio’n fodlon ‘Achub’ ei hun drwy ymuno â’r Fyddin. Byddai derbyn yr arian yn groes i’w holl egwyddorion a’i gwerthoedd, a gyda pwysau ychwanegol gan ei harweinydd, ‘Rummy Mitchens’ (Stephanie Jacob) i dderbyn yr arian, mae’r sefyllfa yn troi’n ffars, a chwestiynnau mawr yn cael eu codi gan Bernard Shaw am ddilysrwydd a gwir fwriad aelodau o Fyddin yr Iachawdwriaeth.

Cychwynnodd yr Ail-Act yn ôl yn y Parlwr bychan, ond gyda stori gadarn i’w dilyn, llwyddodd y llygaid i aros ar agor, a diolch am hynny, gan fod yr olygfa a ddilynodd yn werth ei weld. Trawsnewidiwyd y llwyfan i fod yn ffactri daflegrau’r penteulu Undershaft; llanwyd y llwyfan gyda thaflegrau arian o bob cyfeiriad, i gyfeiliant synnau mecanyddol gwichlyd a stêm a chwys y gweithwyr. Roedd y cyfan mor ddramatig nes ennyn cymeradwyaeth gan y gynulleidfa am waith y cynllunydd. Roeddwn inna erbyn hyn wedi llwyr faddau iddo!

Fel yn nhraddodiad y dramâu Clasurol, cafwyd stori gref, neges pwrpasol a strwythr cryf i’r ddrama. Roedd cyfarwyddo Arweinydd Artistig y Cwmni – Nicholas Hytner yn brawf pendant pam ei fod yn y swydd, a’r Cast cyfan yn gwneud eu gwaith yn gwbl ddi-lol a chredadwy. Rhaid ategu bod yr actorion hŷn – Clare Higgins a Simon Russell Beale yn serenu, ac yn gwbl amlwg mor gartrefol, hyderus a hapus ar lwyfan. Credais yn llwyr yn eu portreadau ac er y cychwyn braidd yn sych, cefais flas sicr erbyn y diwedd. Ydi, mae’n werth weithiau dyfalbarhau, boed am ddwy-awr-a-hanner mewn theatr, neu ym mherfeddion y bocs sioceld…!

Mae ‘Major Barbara’ i’w weld yn Theatr Olivier tan y 3ydd o ‘Orffennaf. Mwy o wybodaeth ar www.nationaltheatre.org.uk

'Nutcracker!' ac Edrych Mlaen...

Y Cymro – 18/4/08

Wythnos o gyd-ddigwyddiadau fu hi’r wythnos hon. Wythnos ryfedd yn hynny o beth, ond wythnos addas i mi fwrw golwg ar yr arlwy sy’n ein haros dros yr wythnosau nesaf.

Y cyd-ddigwyddiad cyntaf oedd imi dderbyn gwybodaeth drwy’r post am rai o’r cynyrchiadadau fydd i’w gweld yn yr ŵyl Ryngwladol yng Nghaeredin eleni. Ymysg yr arlwy flynyddol o gerddoriaeth clasurol, opera a ballet, mae’r ŵyl hefyd yn cynnwys ambell i gynhyrchiad theatrig. Cyn mynd i sôn yn fanylach am rheiny, y prif beth dynnodd fy sylw oedd y newyddion am gynhyrchiad newydd y coreograffydd Matthew Bourne, sef ei addasiad o waith Oscar Wilde, ‘Dorian Gray’. Unwaith eto, bydd Bourne yn cyd-weithio efo’r cynllunydd setiau Lez Brotherston a’r cyfansoddwr Terry Davies. Bydd y cyfan i’w weld yn y Kings Theatre rhwng yr 22ain a’r 30ain o Awst.

Rai dyddiau yn ddiweddarach, derbyniais wahoddiad i ail-weld cynhyrchiad Matthew Bourne o’r ‘Nutcracker!’, sy’n cael ei lwyfannu yng Nghanolfan y Mileniwm yng Nghaerdydd yr wythnos hon. Falle i’r rhai craff ohonoch gofio imi ganmol y sioe hon i’r cymylau ychydig cyn y Nadolig dwethaf, wedi imi ei weld yn Sadler’s Wells. Ei addasiad unigryw, lliwgar a llawen o fale enwog Tchaikovsky ydi’r gwaith, ac unwaith eto, cefais fy swyno’n llwyr. Mynd â ni i gartref plant amddifad llwm o gyfnod Fictorianaidd mae’r stori, a di-liw yw byd y plant ar drothwy’r Nadolig, a pherchnogion y cartref ‘Dr Dross’ (Scott Ambler) a’i Fetron o wraig (Mami Tomotani) yn trin y plant yn frwnt. Yn eu mysg, mae’r ferch fach ‘Clara’ (Hannah Vassallo) sy’n cael ei cham-drin gan blant teulu’r Dross ‘Sugar’ (Michela Meazza) a ‘Fritz’ (Drew McOnie). Ond buan iawn y daw tro ar fyd wrth iddi dderbyn anrheg Nadolig sef milwr o ‘Nutcracker’ (Alan Vincent) sy’n dod yn fyw liw nos, ac yn denu ‘Carla’ i fyd lliwgar o felysion. Ynghanol y lliw a’r llawenydd, fe gawn ninnau ein cyflwyno i’r melysion amrywiol - o’r hymbyg o heddwas (Adam Galbraith), y lodesi Liquorice Allsorts (Pia Driver, Dominic North, Irad Timberlake), y Gobstoppers gwrywaidd (Paul Smethurst, Luke Murphy, Matthew Williams) a’r merched Marshmallow (Victoria S Rogers, Carrie Johnson, Gemma Payne, Maryam Pourian, Chloe Wilkinson).

Braf gweld nad oedd y sioe heb ddioddef o gael ei theithio, a chynulleidfa Caerdydd yn cael yr un mwynhad â Sadler’s Wells. Yr unig anfantais oedd absenoldeb y gerddorfa roddodd wefr ychwanegol imi yn Llundain. Costau teithio sy’n gyfrifol am hyn, a phrinder nawdd y cwmni. Cwta £200,000 mae’r cwmni yn ei dderbyn yn ôl Bourne ar ddiwedd y sioe, o gymharu â thua £7 miliwn y flwyddyn i Gwmni’r Bale Cenedlaethol! Annogodd y gynulleidfa oedd wedi aros ar ddiwedd y sioe i’r sesiwn hawl i holi, i anfon llythyrau i Gyngor y Celfyddydau i newid hyn. Amen i hynny ddweda i!

Mae’r ‘Nutcracker!’ yng Nghaerdydd tan Nos Sadwrn, Ebrill 19. Mwy o fanylion ar www.wmc.org.uk

Parhau i bori yn rhaglen yr ŵyl yng Nghaeredin wnes i, a sylwi ar gynhyrchiad newydd Theatr Genedlaethol yr Alban sef ‘365 – One Night to Learn a Lifetime’ gan David Harrower. Dyma gynhyrchiad unigryw a chwbl wreiddiol wedi’i gyfarwyddo gan Arweinydd Artistig y Cwmni Vicky Featherstone yn dilyn hynt a helynt criw o bobol ifanc wrth iddynt adael eu cartrefi gofal, a cheisio canfod eu cwys yn y byd sydd ohoni. Gyda dros 70,000 o filoedd o blant mewn gofal ym Mhrydain y dyddiau yma, dyma’n sicr gynhyrchiad cyfoes, cyfredol a phwerus iawn. Bydd y cynhyrchiad yma i’w weld yn y Playhouse yng Nghaeredin rhwng 22ain a’r 25ain o Awst.

Ac yna at ein Theatr Genedlaethol ninnau yma’n Nghymru. Cwmni sy’n dal i rygnu ‘mlaen, yn ei phumed blwyddyn, a sydd dal heb danio fy nychymyg na’m mrwdfrydedd. Yr un capden sydd wrth y llyw, a does na fawr o newid wedi bod yn y criw chwaith. Gwaed newydd sydd angen, a gweledigaeth glir.

Rai wythnosau yn ôl, cyhoeddwyd cast eu cynhyrchiad diweddaraf sef ‘cynhyrchiad cyfoes o ddrama hanesyddol enwocaf Saunders Lewis’ - ‘Siwan’. Er i’r ‘Cymro’ gyhoeddi stori rai wythnosau yn ôl mai Ffion Dafis fydd y ‘fa dame’ Siwan, lluniau Lisa Jên Brown sydd ar yr holl ddeunydd marchnata (gan gynnwys y wefan!) Meddyliais am funud bod y cwmni wedi gofyn i Gareth Miles wneud addasiad arall iddynt, a bod yntau wedi mynd ati i ail-enwi’r ddrama yn ‘Alys’! Mae gennai ffydd mawr yn Ffion, ac mi grybwyllais rai misoedd yn ôl, wedi gweld cynhyrchiad Llwyfan Gogledd Cymru o ‘Branwen’ y dylid rhoi’r cyfle i Ffion fynd i’r afael ag un o’r cewri theatrig Cymreig. O ran gweddill y cast, Rhys ap Hywel fydd â’r dasg o ‘ddeffro’r pethau sy’n ddychryn iddi’ yng nghymeriad Gwilym Brewys, a Dyfan Roberts fydd Llywelyn. Castio diddorol unwaith eto, meddyliais... Ddwedai ddim mwy ar hyn o bryd!

Bydd y daith yn cychwyn yn Theatr Gwynedd, Bangor, 7–10 Mai, 2008, cyn mynd ymlaen i Ganolfan Gelfyddydau Aberystwyth, Theatr Sherman, Caerdydd, Riverside Studios, Hammersmith, Llundain, Clwyd Theatr Cymru, Yr Wyddgrug, Canolfan Gelfyddydau Taliesin, Abertawe, Theatr Lyric, Caerfyrddin a Theatr Mwldan, Aberteifi. Mwy o fanylion ar www.theatr.com

'Wedding Day at the Cro-Magnons'

Y Cymro – 11/4/08

‘Wedding Day at the Cro-Magnons’, Theatr Soho, **

Mwya’n y byd o ddramâu dwi’n eu gweld, y mwya’ tebyg i’w gilydd ydi’r cyfan! Mae’n brofiad od. Eistedd yn y theatr, a dechrau amau fy hun... ydw’i wedi gweld y ddrama yma o’r blaen? Pam bod hi mor gyfarwydd? Mae’n fwy o siom, pan fo hynny yn yr un theatr ag y weles i’r ddrama wreiddiol, a hynny gwta flwyddyn ynghynt!

Dwi’n cofio canmol drama gyntaf Hassan Abdulrazzak, ‘Baghdad Wedding’ i’r cymyla. Drama wedi’i osod yn Irac, yn adrodd hanes trasiedi un teulu, ar ddiwrnod priodas y mab. Yng ngeiriau’r ddrama : ‘Yn Irac, tydi priodas ddim yn briodas heb fod gynnau’n cael eu tanio. Fel ym Mhrydain, tydi priodas ddim yn briodas heb i rywun chwydu neu geisio cysgu efo un o’r morynion!’. Mawredd y ddrama oedd portreadu bywyd bob dydd trigolion y ddinas, er gwaetha’r ffrwydradau a’r rhyfela. Cynhyrchiad Cwmni Theatr Soho oedd y ddrama, sef ail-gynhyrchiad i’r arweinydd artistig Lisa Goldman.

A dyma ddod at eu cyd-gynhyrchiad diweddara, sef ‘Wedding Day at the Cro-Magnons’ sef cyfieithiad Shelley Tepperman o waith Wajdi Mouawad. Lebanon yw lleoliad y briodas yma, ac ymunwn â theulu’r briodferch ar fore’r briodas, wrth i bopeth fynd o’i le. Eto, yng ngeiriau’r ddrama, ‘mae 'na brif gwrs sy’n gwrthod marw, priodferch sy’n methu aros yn effro a’r mater bychan bod y priodfab ar goll’. Yr hyn sy’n gneud y ddrama yma’n wahanol yw’r ffaith mai comedi tywyll sydd ma, ac fe gyfarwyddodd Patricia Benecke y gwaith i odro’r eitha’ allan o bob diferyn o gomedi.

Ar gychwyn y ddrama, mae’r fam ffwdanus ‘Nazha’ (Beverley Klein) yn pryderu am safon y bwyd sydd ar gael yn y tŷ ar gyfer y brecwast priodasol tra bod ei mab plentyniadd ‘Neel’ (Mark Field) yn ceisio plicio tatws meddal ar gyfer y wledd. Daw cymydog lleol ‘Souhayla’ (Karina Fernandez) i’w cynorthwyo, ac yn wir i’w hachub, drwy gyfrannu amrywiol brydau i’r wledd. Dim ond llais y briodferch ‘Nelly’ (Celia Meiras) a glywir o’r ystafell molchi gerllaw, gyda’r eglurhad ei bod hi’n syrthio i gysgu ar ddim y dyddiau yma. Dim ond gyda’r ail-adrodd parhaol o’r cwestiynau ‘Pryd da ni’n mynd i Berdawnay?’ ac ‘Ai Dydd Gwener da ni’n mynd i Berdawnay?’ y mae rhywun yn dechrau amau bod rhywbeth mawr yn bod. Wrth i’r tad, ‘Neyif’ (Patrick Driver) gyrraedd, yn llusgo dafad sy’n gwrthod marw ar gyfer y wledd, fe dry’r cyfan yn ffars lwyr, wrth i’r gwaed ddechrau tasgu, yn ei ymdrech i ladd yr anifail.

A bod yn hollol onest, erbyn hyn, roeddwn i wedi dechrau laru, a roedd yna sawl rheswm da iawn dros hynny. Doedd yr actio ddim yn ddigon da i gynnal y ffars roedd y cyfarwyddwr yn ceisio’i greu, a doeddwn innau ddim cweit yn siŵr os mai ffars oedd hon i fod! Roedd yna rywbeth telynegol yn arddull y ddrama, yn enwedig yn yr ail a’r drydedd act wrth i’r teulu eistedd o amgylch y bwrdd yn disgwyl am y priodfab. Adleisiau sicr o ‘Wrth aros Godot’, ond roedd ymddangosiad y briodferch yn ei gwisg-wen a’i diffyg ofn o’r ffrwydradau sy’n drac sain barhaol drwy’r ddrama, yn fy argyhoeddi fod yna dro yng nghynffon y ddrama. Tro fyddai’n codi’r ‘ffars’ roedd y cyfarwyddwr wedi’i greu i dir llawer iawn uwch.

A dyna a gafwyd yn fy nhyb i. Wnâi ddim ymhelaethu rhag chwalu’r ddrama i’r rhai digon dewr i fentro ei gweld! Ond oherwydd y tro, fe ddylai’r ddrama fod wedi’i chyfarwyddo yn hollol wahanol. Roedd angen i’r set fod yn llai naturiolaidd, ac er bod yna olion ffrwydrad yn un o’r muriau, roedd gweddill y fflat moethus yn rhy berffaith. Doedd y trac sain cwbl hollol bwysig yn fy marn i, a’i ffrwydradau penodol parhaol ddim yn ddigon eglur, na dramatig, a’r cyfan yn dod o un ffynhonnell yn hytrach na defnyddio’r ‘stereo’ trawiadol sydd ar gael y dyddiau yma.

Prif wendid y ddrama, yn anffodus i’r awdur, oedd y cynhyrchiad yma ohoni, ac mae hynny’n bechod ac yn golled fawr i gynulleidfaoedd Llundain. Mae’n debyg bod y ddrama wreiddiol o dan ei theitl ‘Journée de noces chez les Cro-Magnons’ a’r cynhyrchiad gwreiddiol o’r cyfieithiad ohoni wedi bod yn llawer mwy llwyddiannus.

Mae’r ‘Wedding Day at the Cro-Magnons’ i’w weld yn Theatr Soho tan Ebrill 19eg. Mwy o wybodaeth ar www.sohotheatre.com

'Frankenstein'

Y Cymro – 4/4/08

‘Frankenstein’, Theatr Cochrane ****

Tydio’n rhyfedd fel y gall gweledigaeth a dehongliad un cyfarwyddwr liwio barn cynulleidfa gyfan. Dyna’r profiad pleserus gefais yr wythnos hon o weld cynhyrchiad Theatr Gerddorol Ieuenctid Prydain o nofel enwog Mary Shelley, ‘Frankenstein’. Wedi blynyddoedd o ddychmygu’r anghenfil o greadigaeth a greodd y gwyddonydd Victor Frankenstein (Harry Lockyear) i fod yn llwyd-wyrdd, yn dal, yn hyll gyda bolltau ar ei wddf, roedd gweld ‘yr angylaidd’ lanc ifanc, golygus, penfelyn (Matt Brinkler) yn dod yn fyw o dan y blancedi gwaedlyd yn brofiad newydd. Penderfyniad y cyfarwyddwr a chyd-awdur y ddrama gerdd, Nick Stimson, oedd i gastio llanc ifanc golygus yn y rhan, gan newid y ddelwedd arferol o’r anghenfil.

Bwriad ‘Victor’ yn y nofel wreiddiol oedd i greu anghenfil prydferth, ond pan ddeffrodd y corff, mae’n ffieiddio ato. Yn ôl Shelley, roedd gan yr anghenfil ‘lygaid dyfriog melyn, croen tryloyw, irisau tywyll, gwallt du hir a thua wyth troedfedd o uchder’. Dyma mewn gwirionedd sy’n troi’r cariad tuag at ei greadigaeth yn atgas, ac sy’n arwain yr anghenfil i ddechrau lladd aelodau o deulu Frankenstein, sy’n arwain at y drasiedi.

Mae’r stori yn y nofel yn cychwyn ymhell o labordy Victor Frankenstein, ond yn hytrach ar gwch y Capden Robert Walton (Jos Slovick) i’r Gogledd o Gylch yr Artic. Yno, mae’n dod wyneb yn wyneb â ‘Victor Frankenstein’ sy’n wedi ymlâdd ac yn agos at farwolaeth, yn sgil hela’r anghenfil hyd eitha’r byd. Wedi ei achub o’r eira, mae ‘Victor’ yn dechrau adrodd y stori wrth y Capden, a hynny sy’n rhoi ffrâm i’r cyfan. Dyma’r hyn a geisiodd yr addasiad llwyfan ei gyflawni hefyd, trwy gael y cymeriad ‘Margaret’ (Tracey Mair) sef chwaer y Cadpen, i adrodd pytiau o lythyrau ei brawd drwy gydol y sioe. Heb unrhyw fath o awgrym gweledol o dranc ‘Victor’ yn yr eira ar ddiwedd y stori, i gyd fynd â’r geiriau, doedd y llythyrau ddim yn gneud llawer o synnwyr. Byddai cynnwys rhagflas o’r diwedd ar y dechrau wedi clymu’r cyfan yn llawer mwy taclus.

Yn union wedi’r llythyr cyntaf, aethpwyd â ni yn syth i Geneva yn 1813 a thrigolion y ddinas yn llwyd eu gwedd, yn dlawd ac yn greulon wrth ei gilydd. Yr unig fath o adloniant i’w diddanu oedd i wneud hwyl am ben creaduriaid llai ffodus na nhw’u hunain. Cyfleuwyd hyn drwy olygfa liwgar y ‘freak show’ oedd yn cael ei gyflwyno gan y ‘Bonheddwr Charbonneau’ (Peter Coleman) a’i wraig bengoch liwgar y ‘Fadame Charbonneau’ (Orlagh Mulholland). Ymysg yr arlwy yn eu syrcas salw roedd y bachgen a anwyd efo coesau llyffant (Myles Marshall), y ddwy-efaill oedd yn sownd yn ei gilydd (Katy Carter a Lauren Hember), y bachgen a’i wyneb gwaedlyd (Josh Byfield), y ferch ddi-freichiau neu’r ‘armless wonder’ (Natalie Mair), y ferch brydferth a drodd yn anghenfil (Rachel Savage) a’r ferch ddi-deimlad ‘Elizabeth’ (Lizzie Karani) sy’n cael ei mabwysiadu gan deulu’r Frankenstein yn sgil yr olygfa. Y hi sy’n dod yn wraig i ‘Victor’ ymhen rhai blynyddoedd, ac sy’n ceisio gwneud iddo edifarhau am greu'r fath anghenfil.

Angerdd, gallu lleisiol a brwdfrydedd pob un o’r 35 yn y cast oedd allwedd llwyddiant y cynhyrchiad. I gyfeiliant cerddoriaeth swynol a chanadwy Jimmy Jewell a choreograffi celfydd Claire Russ a barodd i’r cyfan lifo o un olygfa i’r llall mor gelfydd a di-ffws, cafwyd golygfeydd hynod o gofiadwy ac emosiynol. Roedd cynllun gwisgoedd Minna-Gibbs Nicholls yn gweddu i’r dim i’r cyfanwaith, a llwyddodd y cynhyrchiad i’m denu’n llwyr i mewn i stori drasig hon am beryglon ceisio perffeithrwydd ar draul cariad, teulu a chyfeillion.

Bydd sawl golygfa yn aros yn y cof, yn enwedig felly'r ‘Charbonneaus’ gyda’r ddau actor ifanc yma o Ogledd Iwerddon yn barod i gamu ar lwyfan ‘Les Miserables’ i bortreadu’r bonheddwr a’r fonesig ‘Thenardie’ yn y gân ‘Master of the House’. Roedd portread addfwyn a chynnil Matt Brinkler o’r anghenfil a Lizzie Karrani fel y ferch ddi-deimlad ‘Elizabeth’ hefyd yn hynod o gofiadwy, a bydd ei llais yn sicr i’w glywed ar lwyfannau’r West End ymhen dim amser. Felly hefyd gyda’r ferch bymtheg oed Jodie Spencer a’i phortread emosiynol a dirdynnol, yn fy marn i, o fam fregus Frankenstein sy’n marw cyn i’r anghenfil ddod yn fyw. Gwych iawn yn wir.

Hawdd credu mai dyma hufen y wlad sy’n ennill eu lle yn flynyddol fel rhan o brosiectau’r Theatr Gerddorol Ieuenctid neu’r YMT. Er bod yna gynrychiolaeth o’r Alban a’r Iwerddon, doedd neb o Gymru ymysg y cast y tro hwn. Roedd hynny yn bechod mawr, gan fod yma gyfle rhagorol i fod yn rhan o gynllun llwyddiannus a chael y cyfle i droedio llwyfan y West End mor ifanc â phymtheg oed.

Am fwy o fanylion am YMT, gweler www.ymtuk.org