'Total Eclipse' review (English translation)

Y Cymro - 30/3/07

Over the next few weeks, I shall be looking at two shows that are currently being staged in London. Both are very different in their staging and their success. I shall start with a show that has just been officially opened this week – The Menier Chocolate Factory’s production of the dark love story ‘Total Eclipse’ by the talented Christopher Hampton.

The play follows the story of the passionate and violent relationship between two nineteenth century French poets - Arthur Rimbaud and Paul Verlaine. Verlaine (Daniel Evans) lives with his pregnant wife Mathilde under the oppressive atmosphere of her wealthy parents, but his life is turned upside down by the arrival of the young talented poet Rimbaud (Jamie Doyle). Verlaine is seduced by his beauty and brilliance, and abandons his conservative lifestyle in order to run-away with this young man. We follow them both as they feast their way through the bohemia of Paris and then Brussels onto London. But the high-life and their explosive and passionate relationship does not last long, and play turns to pain as Verlaine tries to kill Rimbaud, before being imprisoned for the attempt.

Being one of Hampton’s earliest plays, he is better known for his play from the eighties called ‘Les Liaisons Dangereuses’ which was later adapted into a successful film. A film version of this play was also made in 1995 with David Thewlis and Leonardo DiCaprio portraying the two poets. Another new play by Hampton called ‘Treats’ is currently playing at the Garrick Theatre with Billie Piper, Kris Marshall and Laurence Fox in the cast.

The glory of this production is its simplicity. The audience are seated either side of the long stage, which splits the performance space, with no escape for the actors from the critical eyes of the audience. French calligraphy is projected on the bare walls and the set is lifted and taken off the stage as and when it’s needed. Paul Miller’s smooth-running production greatly appealed to me.

Personally, I would have preferred to have seen much more physical passion between Verlaine and Rimbaud; the passion between Verlaine and his wife was visible, but the poet’s relationship felt rather distant and non-physical and could have done with a big pinch on spice to accompany the Absinthe! After saying this, I guess that Miller wanted us to believe that it was the young man’s talent and mind that Verlaine had fallen for as opposed to the physical sexual passion between them.

I can but only praise Daniel Evans’ subtle yet confident portrayal of this violent and complex poet, and it’s an honour to watch him on stage. He has such amazing presence and his speech is always clear and confident, as testifies the TWO Olivier awards he’s won – the latter only a month ago for his role as Georges Seurat in the musical ‘Sunday in the Park’. Jamie Doyle’s (who’s best known for his role in the TV series ‘Shameless’) portrayal was also very successful but his lack of experience did show through from time-to-time. Both of them were at their best towards the end of the play, as they met again following Verlaine’s release from Jail, and this scene captivated all the audience, including the playwright himself!

The play can be seen at the Mernier Chocolate Factory on Southwark street in London until May 20^th. Tickets are £22.50 but the theatre is offering a special meal-deal for £27.50! So a bargain, a plate-full and the poets for a very reasonable rate and a great excuse to visit London this Easter. Enjoy!

'Total Eclipse'

Y Cymro - 30/3/07

Dros yr wythnosa’ nesa, fyddai’n taro’n llygad ar ddwy sioe sydd i’w gweld yn Llundain ar hyn o bryd. Y ddwy yn wahanol iawn o ran eu llwyfannu a’u llwyddiant. Dwi am gychwyn efo sioe sydd wedi’i hagor yn swyddogol yr wythnos hon sef cynhyrchiad y Menier Chocolate Factory o stori garu dywyll yr amryddawn Christopher Hampton - ‘Total Eclipse’.

Mae’r ddrama yn adrodd hanes perthynas angerddol a threisgar dau fardd Ffrengig o’r bedwaredd ganrif ar bymtheg sef Arthur Rimbaud a Paul Verlaine. Mae Verlaine (Daniel Evans) yn byw efo’i wraig ifanc feichiog Mathilde o dan ormes ei rhieni cyfoethog, ond mae ei fywyd yn cael ei wyrdroi pan gyrhaedda’r athrylith o fardd ifanc Rimbaud (Jamie Doyle). Caiff Verlaine ei hudo gan ei brydferthwch a’i allu rhyfeddol, ac mae’n dewis gadael ei fywyd ceidwadol parchus er mwyn ffoi gyda’r gŵr ifanc. Dilynwn y ddau wrth iddynt wledda eu ffordd drwy’r Paris fohemaidd ac yna draw am Frwsel a Llundain. Ond, tydi’r bywyd gwyllt a’r berthynas angerddol a ffrwydrol sydd rhwng y ddau ddim yn para’n hir, wrth i’r chwarae droi’n chwerw ac i Verlaine geisio lladd Rimbaud, cyn cael ei garcharu am y drosedd.

Er mai dyma’r ddrama gyntaf i Hampton ei gyfansoddi, mae’n debyg ei fod fwyaf adnabyddus am ei ddrama o ganol yr wythdegau sef ‘Les Liaisons Dangereuses’, gafodd ei addasu’n ffilm lwyddiannus yn ddiweddarach. Yr un fu hanes y ddrama hon, gydag addasiad ffilm ohoni ym 1995 gyda David Thewlis a Leonardo DiCaprio fel y ddau fardd. Mae drama newydd o’i eiddo sef ‘Treats’ hefyd i’w gweld ar hyn o bryd yn Theatr y Garrick gyda Billie Piper, Kris Marshall a Laurence Fox yn y cast.

Gogoniant y cynhyrchiad yma yw ei symlrwydd. Mae’r gynulleidfa wedi’u gosod bob ochor i’r stribed hir o lwyfan sy’n rhannu’r gofod perfformio, ac felly does dim dianc i’r actorion rhag llygaid treiddgar y gwylwyr. Wedi’i daflunio ar y muriau o boptu’r llwyfan mae llawysgrif Ffrengig a gaiff y set ei gludo a’i godi ar y llwyfan yn ôl y gofyn. Roedd llyfnder cynhyrchiad Paul Miller yn apelio’n fawr.

Yn bersonol, hoffwn i fod wedi gweld mwy o angerdd corfforol rhwng Verlaine a Rimbaud; fe gawsom awgrym o’r berthynas agos oedd rhwng Verlaine a’i wraig, ond braidd yn ddi-gyffwrdd a phell oedd perthynas y ddau fardd fydda wedi medru gneud efo pinsiad go hegar o sbeis i gyd fynd â’r Absithe! Wedi dweud hynny, mae’n debyg mai ceisio cyfleu mai syrthio mewn cariad efo athrylith a meddwl y bardd ifanc wnaeth Verlaine, yn hytrach na’r serch corfforol nwydus.

Allai mond canmol portread cynnil ond cadarn Daniel Evans o’r bardd treisgar a chymhleth, ac mae hi’n fraint bob tro ei wylio ar lwyfan. Mae ganddo bresenoldeb anhygoel a’i lefaru bob amser yn glir a chadarn, fel y tystia’r ffaith iddo ennill DWY Wobr Olivier - yr ail gwta fis yn ôl am ei bortread o’r artist Georges Seurat yn y ddrama gerdd ‘Sunday in the Park’. Roedd portread yr actor ifanc Jamie Doyle (sydd fwyaf adnabyddus am ei rôl yn y gyfres deledu ‘Shameless’) hefyd yn llwyddiant ar y cyfan, er bod ei ddiffyg profiad i’w weld weithiau. Roedd y ddau ar eu gorau tua diwedd y ddrama, wrth iddynt ail-gyfarfod wedi cyfnod Verlaine yn y carchar, a chafwyd golygfa arbennig iawn rhwng y ddau a lwyddodd i hoelio sylw’r gynulleidfa i gyd, gan gynnwys y dramodydd ei hun!

Mae’r ddrama i’w gweld yn y Mernier Chocolate Factory ar Stryd Southwark yn Llundain tan yr 20fed o Fai. Mae’r tocynnau yn £22.50 ond mae’r theatr yn cynnig tocyn a phryd-cyn-y-sioe am £27.50! Bargen, bwyd a’r beirdd felly, am bris rhesymol ac esgus iawn i fynd am Lundain dros y Pasg! Mwynhewch!

'Gwaun Cwm Garw'

Y Cymro -23/3/07

Eleni, mae Theatr Bara Caws yn dathlu’i phen-blwydd yn ddeg ar hugain. Dwy oedd yn ymwneud â chynhyrchiad cynta’r cwmni sef ‘Croeso i’r Roial’ ym 1977 oedd Sharon Morgan a Catrin Edwards. Y dyddiau hynny, roedd Theatr Bara Caws yn creu sioeau ar y cyd i brocio cydwybod gymdeithasol a gwleidyddol cymunedau Cymru - ‘i greu trafodaeth, taflu goleuni a lleisio gofidiau’ yn ôl Sharon Morgan, yn rhaglen cynhyrchiad diweddara’r cwmni - ‘Gwaun Cwm Garw’, ac mae’r ddrama hon ‘…yn torri’r un gŵys’.

Ar y seithfed o Hydref 1998, daethpwyd o hyd i fachgen ifanc hoyw wedi’i glymu i ffens, yn y bryniau tu allan i dref Laramie yn nhalaith Wyoming yn yr Unol Dalieithau. Roedd Matthew Shepard wedi’i glymu a’i guro’n ddidrugaredd, ac wedi’i adael yno i farw mewn gweithred o drais a ddychrynodd cenedl gyfan. Cafodd y digwyddiad effaith mawr ar y dramodydd a’r cyfarwyddwr Moises Kaufman a’i gyd aelodau o Brosicet Theatr Tectonic. Bu’r cwmni yn ymweld â Laramie chwe gwaith dros gyfnod o flwyddyn a hanner yn dilyn y llofruddiaeth gan gynnal dros 200 o gyfweliadau gyda thrigolion y dref. Trwy ddefnyddio’r cyfweliadau yma ynghyd ag ymateb personol a gonest aelodau’r cwmni, aethpwyd ati i lunio’r ddrama ‘The Laramie Project’ sy’n adrodd hanes y dref a’i thrigolion, flwyddyn wedi’r llofruddiaeth. Trwy ddefnyddio wyth actor i bortreadu dros chwedeg o leisiau, mae’r canlyniad yn agoriad llygad trawiadol a dramatig ynglŷn ag ymateb cymuned gyfan tuag at lofruddiaeth gŵr ifanc hoyw.

Fe gefais i wefr o ddarllen y ddrama wreiddiol a mwy o wefr o wylio’r fersiwn ffilm a wnaethpwyd gan Kaufman yn 2002. Allwn i wir ddim meddwl sut oedd Sharon Morgan yn mynd i addasu’r ddrama hon ar gyfer Theatr Bara Caws, a’i thrawsblannu i Dde Cymru o dan y teitl ‘Gwaun Cwm Garw’. Roeddwn i’n hynod o bryderus, yn fwy felly o ddallt mai dim ond chwe actor oedd gan y cwmni, o dan gyfarwyddyd Catrin Edwards. Sut oedd posib trosglwyddo talp o hanes emosiynnol Wyoming i Walia?

Ar eu noson gynta yn yr Wyddgrug, wnaethon nhw lwyddo?. Mae’r ateb yn syml. Do - ar y cyfan. Yn rhyfeddol, mae’r addasiad YN gweithio o’i chanoli mewn tre golegol sy’n atgoffa rhywun o Gaerfyrddin - er nad oes enw yn cael ei grybwyll. Mae’r Waun sy’n rhoi’r teitl i’r ddrama ar gyrion y dref, a’i thrigolion yn gymysgfa o ffermwyr, academyddion, darlithwyr, myfyrwyr a sawl sect grefyddol. Yn ystod y ddrama, cawn ein cyflwyno i’r heddlu lleol, i gyfeillion a chydnabod Matthew Shepard (do, fe gadwyd at yr enw gwreiddiol), i’r ddau lofrydd Andy King a Wayne Hughes, i’r meddygon, newyddiadurwyr, cyfreithwyr a llu o drigolion eraill. Rhaid canmol y chwe actor am fedru llithro o un cymeriad i’r llall mor rhwydd a diffwdan, ac am berfformiadau cofiadwy iawn.

Ifan Huw Dafydd ar ei orau fel yr heddwas lleol a’r gweinidog oedd yn gwrthwynebu hoywon; Jonathan Nefydd yn gadarn fel y llefarydd ar ran yr ysbyty a’r gweinidog ar ran y Bedyddwyr; Geraint Pickard wedyn yn gynnil a sensitif fel y myfyriwr Jonathan Spencer a’r bachgen ifanc sy’n canfod y corff; Maria Pride yn angerddol fel cyfaill Matt a’r blismones Ruby Williams sy’n pryderu ei bod hi’n HIV+; a Delyth Wyn yn gryf fel y ddarlith wraig yn y coleg a mam y blismones bryderus. Er cystal perfformiadau’r pump arall, roedd Rhodri Evan yn serennu wrth bortreadu POB UN o’i gymeriadau yntau; o Sarjant Harris i Micky Rowlands oedd yn gweithio yn y bar ble ymwelodd Matthew cyn cael ei lofruddio, a ble y cwrddodd â’i ddau lofrudd. Roedd ei bortread o un o’r llofruddwyr Andy King yn brawf pendant o’i euogrwydd, ac yn dangos pam y cafodd ei ddedfrydu i garchar am oes.

Wrth ganmol yr actorion, mae’n rhaid rhoi clod hefyd i Catrin Edwards am wneud gwyrthiau drwy gadw’r holl stori i lifo’n rhwydd o un cymeriad a lleoliad i’r llall, a hynny drwy gyfuniad o oleuo effeithiol gan Iestyn Griffiths, gwisgoedd amrywiol Jilly Thornley, trac sain drawiadol Berwyn Morris-Jones a set gynnil Emyr Morris-Jones. Cyfuniad llwyddiannus iawn oedd yn ychwanegu at lwyddiant y sioe.

Er bod y neges y ddrama yn gweithio yn Y Gymraeg, ac yn berthnasol i Gymru fel pob gwlad arall, chefais i ddim yr un wefr o’r hyn a welais ar lwyfan fel y cefais o’r darlleniad neu’r dangosiad o’r ffilm. Cryfder y ddrama i mi yw’r ffaith bod hyn WEDI digwydd yn Laramie, ac mai geiriau a chydwybod ac euogrwydd y dref honno yw’r tystiolaethau yma. Yn yr un modd, fyddai creu drama am hanes Aberfan a’i thrawsblannu i wlad arall yn colli’i chryfder sef y realiti amrwd hwnnw sy’n perthyn i’r enw hyd yn oed.

Ar gefn rhaglen y cynhyrchiad presennol, mae rhagflas o gynhyrchiad nesa’r cwmni sef sioe glybiau o’r enw ‘Caffi Basra’ am ‘gyn-filwr fu’n wynebu’r gelyn peryglus yn Irac, yn agor caffi nôl yng Nghymru’. A ninnau ynghanol y Rhyfel gwaedlyd yn Irac, yda ni’n barod i chwerthin am hyn? Cynhyrchiad arall fydd yn sicr o brocio cydwybod gymdeithasol a gwleidyddol cymunedau Cymru…

'Mae gynnon ni hawl ar y ser'

Y Cymro - 16/3/07

Mae’n rhaid imi ganmol Llwyfan Gogledd Cymru. Maen nhw’n gwybod yn union sut i godi ffrae! Flwyddyn yn ôl, dwi’n cofio deud y drefn mod i wedi cael fy nghamarwain pan es i draw i’r Galeri i weld y ‘ddrama gerdd’ di-gerddoriaeth ‘Theatr Freuddwydion’. Wythnos yma, es i draw i Neuadd Dwyfor i weld eu cynhyrchiad diweddara sef drama Iwan Llwyd - ‘Mae gynnon ni hawl ar y sêr’. Roedd y deunydd marchnata wedi codi diddordeb mawr ynof - ‘Petai Hedd Wyn wedi goroesi a dychwelyd i Gymru a fyddai wedi bod cyn bwysiced i ni fel cenedl ag ydyw heddiw?’ Tipyn o ddatganiad, ac awydd sicr i wybod mwy. ‘Yn wir, cred rhai, gan gynnwys y dramodydd, pe na bai wedi marw, na fuasai wedi ennill y gadair - mai cynllwyn gwleidyddol a'i gwobrwyodd!’ meddai ‘Llefarydd ar ran Llwyfan Gogledd Cymru’. Wedi’r fath ragflas, roeddwn i’n edrych ymlaen yn arw wrth ‘yrru draw am Neuadd Dwyfor er mwyn dysgu mwy…

Dwi fawr callach wedi bod. Doedd a wnelo’r hyn a welais ar y llwyfan ym Mhwllheli ddim oll ag unrhyw ‘gynllwyn gwleidyddol’. A bod yn onest, yn fy marn i, doedd a wnelo’r ddrama fawr mwy am Hedd Wyn!

Mae’r stori wedi’i osod mewn caffi yng ngwlad Belg ym mis Gorffennaf 1917. Rhaid canmol gwaith y cynllunydd Rhys Jarman am greu un o’r setiau mwya trawiadol welis i ar lwyfan yng Nghymru ers tro. Yn gweini yn y caffi mae merch ifanc leol (Rhian Blythe) sy’n dallt bob gair o Gymraeg gyda llaw! Yn anffodus i Rhian, ac er mawr gywilydd i’r cwmni, roedd ei gwisg yn gwbl anghywir i’r cyfnod. Go brin y byddai’r sgert mor gwta, a’r esgidiau sawdl uchel coch - oedd yn cael cyn gymaint o sylw, ddim hyd yn oed o’r cyfnod cywir! Yn dod i gadw cwmni iddi yn y caffi mae milwr o Rwsia (Huw Garmon) sydd wedi’i wisgo’n chwaethus a chywir a’i gleddyf ynghlwm wrth ei ochor. Mae’r ddau’n trin a thrafod y rhyfel (eto mewn Cymraeg graenus) a’r milwr yn rhoi ei safbwynt o - a Rwsia ar bethau. I mewn i’r olygfa yma daw Hedd Wyn (Huw Llyr) sydd eto wedi’i wisgo’n gywir mewn lifrai o’r cyfnod. Wrth iddo fochel rhag y glaw tu allan, mae’n archebu cwrw a chawl, ac yna mae’r sgwrsio a’r dadlau yn cychwyn rhwng y tri. Yn anffodus, mae cynnwys eu sgwrs yn syrffedus o sych, a’r unig beth a’m cadwodd rhag syrthio i drwmgwsg oedd cyfarwyddo celfydd Ian Rowlands a dyfyniadau difyr o ddyddiadur a llythyrau Hedd Wyn oedd yn cael eu taflu yma ac acw i roi blas i’r cyfan.

Braf oedd gweld Huw Garmon yn ôl ar lwyfan, ac roedd ei bortread o’r milwr yn gryf a chadarn ac yn bwrw’i gysgod dros bawb, gan gynnwys Hedd Wyn. Er cystal ymdrech Rhian Blythe a Huw Llyr, allwn i’m teimlo bod y ddau wedi mynd dan groen eu cymeriadau a rhaid i’r sgript gymryd rhyw gymaint o’r bai am hyn.

Prif wendid y cynhyrchiad i mi’n bersonol oedd fy anallu i gredu yn y sefyllfa oedd ar y llwyfan. Mae’n hen ddadl bod gormod o Saesneg i’w weld ar lwyfannau Cymru, a phetai’r tri chymeriad yn y ddrama wedi bod yn ddi-Gymraeg, yna allwn i dderbyn y ffaith bod pawb yn siarad Cymraeg. Ond gan fod Hedd Wyn yn Gymro, ac yn cynrychioli Cymru yng ngwlad Belg, roedd clywed y tri yn siarad Cymraeg graenus yn fy nhaflu’n llwyr. Mae’r ferch ifanc yn gofyn i Hedd Wyn adrodd ychydig o’i gerddi, mae yntau’n gwneud, a hithau’n ymateb bod y gwaith yn hyfryd. Yna, ychydig yn hwyrach, mae’r bardd o Gymro yn sôn am yr Eisteddfod, a hithau wedyn yn holi ‘beth ydi Eisteddfod?’. Wel, os ydi hi ddigon call i ddeall ei farddoniaeth yn y Gymraeg, pam aflwydd bod hi’m yn gwybod be di steddfod?! Roeddwn i wedi drysu’n lân! Ddigwyddodd yr un fath efo milwr o Rwsia wrth geisio egluro arwyddocâd seremoni’r cadeirio. Oni fyddai’n well petai dau filwr o Gymru wedi bod yn brif gymeriadau’r ddrama er mwyn trosglwyddo’r stori, ac yna cadw’r milwr o Rwsia a’r ferch fel is-gymeriadau a chael y ddau Gymro i drafod eu safbwynt?

Set drawiadol Rhys Jarman a goleuo gofalus Duncan Thompson, ynghyd â dawn Ian Rowlands fel cyfarwyddwr sy’n achub y cynhyrchiad yma rhag mwy o ddeud drefn. Ond wrth ‘yrru adref am Ddyffryn Ogwen, allwn i’m peidio teimlo mod i wedi cael fy nghamarwain ETO…

'Of Mice and Men' a 'Arcadia'

Cymro - 2/3/07

Gan fod cyn gymaint o ddramâu ar daith ar hyn o bryd, mae’n dipyn o her i geisio canfod y cyfle i weld bob dim. I ffwrdd â mi am Theatr Clwyd ddydd Sadwrn diwethaf i weld dwy sioe sy’n cael ei lwyfannu yno ar hyn o bryd.

Addasiad Tim Baker o nofel John Steinbeck ‘Of Mice And Men’ oedd y cynhyrchiad cyntaf imi weld. Fel ei addasiad diweddar o nofel arall gan Steinbeck ‘The Grapes of Wrath’ , dyma stori bwerus am ddau gyfaill - ‘George’ (Gwyn Vaughan Jones) sy’n gall a synhwyrol, a’r labwst plentynnaidd ‘Lennie’ (Dyfrig Morris) sy’n ffoi o fferm i fferm i chwilio am waith yn ystod Y Dirwasgiad Mawr yn America’r 1930au. Mae’r ddau yn cyrraedd fferm fawr ger Soledad yn Nyffryn Salinas, ac yno mae’r stori wedi’i leoli wrth i’r ddau ddod wyneb yn wyneb efo’r bwli o fos ‘Curley’ (Alex Parry) a’i fflyrt o wraig (Catrin Aaron) a’r gweithwyr eraill ar y fferm : ‘Slim’ (Simon Armstrong), ‘Candy’ (John Cording) a’r gweithiwr croenddu ‘Crooks’ (Reginald Tsiboe). Er cyn lleied y cast, llwyddodd y cynhyrchiad yma i gyflwyno’r stori yn ei chyfanrwydd, a hynny yn syml a hynod o effeithiol.

Dyma brawf pellach o allu Tim Baker oedd hefyd yn cyfarwyddo’r fersiwn syml ond hyfryd hwn am anhegwch y gweithwyr yn erbyn eu meistri. Cafwyd goleuo gofalus a phwrpasol gan Nick Beadle, ac effeithiau sain drawiadol gan Kevin Heyes oedd yn ychwanegu at gynllun set moel ac anial Mark Bailey.

Roedd yma eiliadau o theatr pur yn enwedig wrth aros am sŵn y fwled oedd yn dynodi diwedd yr hen gi, a’r un modd wedyn ar ddiwedd y ddrama. Cafwyd cyd-actio penigamp gan y cast i gyd, ond roedd Gwyn Vaughan Jones a Dyfrig Morris yn serennu fel y ddau brif gymeriad. Cafwyd portread sensitif iawn gan Dyfrig o’r ‘Lennie’ annwyl a llwyddodd i ennyn cydymdeimlad pob aelod o’r gynulleidfa. Gobeithio yn wir y cawn ni weld llawer mwy gan Dyfrig ar lwyfannau Cymru, a hynny yn y Gymraeg.

Does ryfedd bod tocynnau i weld y cynhyrchiad yma fel aur; mae’n werth ei weld, petai ond i brofi nad oes angen setiau mawr a chast mwy i ddweud stori mewn ffordd hynod o drawiadol a chofiadwy…

‘Arcadia’ gan Tom Stoppard oedd yr ail-ddrama imi’i weld, a hynny o dan gyfarwyddyd y meistr ei hun, Terry Hands. Dyma ddrama anodd ei deall, ac o’r herwydd, nes i ddim ei mwynhau hi gystal. Wedi dweud hynny, roedd hi’n bleser pur i wylio’r cynhyrchiad, gan ryfeddu at allu Terry i greu darluniau hyfryd ar y llwyfan.

Mae’r ddrama wedi gosod mewn dau gyfnod - 1809 a 1989 ac mae’r stori wedi’i leoli mewn plasty gwledig o’r enw Sidley Park. Ar ddechrau’r ddrama, cawn ein cyflwyno i ferch y teulu ‘Thomasina’ (Caryl Morgan) sy’n derbyn gwersi Mathemateg gan ei hathro ‘Septimus Hodge’ (Lee Haven-Jones). Cawn hefyd ein cyflwyno i ‘Lady Croom’ (Carol Royle) sy’n trafod addasiadau i’r ardd efo’i garddwr ‘Mr Noakes’ (Robert J Page) yn ogystal â’r bardd ‘Ezra Charter’ (Wayne Cater) sy’n dod i gyhuddo’r athro Mathemateg o fod wedi cael perthynas efo’i wraig! Fel ro’n i’n dechrau dod i wneud synnwyr o’r stori, cawn ein cyflwyno i gymeriadau’r ‘presennol’ sef ‘Hannah’ (Vivien Parry) a ‘Bernard’ (Steven Elliott) sy’n ddau academydd sy’n ceisio gwneud synnwyr o ddigwyddiadau’r gorffennol. Mae’r dirgelwch yn codi o ymweliad y bardd a’r Arglwydd Byron nôl ym 1809 sy’n esgor ar lu o straeon ei fod o wedi saethu aelod o’r teulu yn farw yn yr ardd. Rhaid cyfaddef, erbyn hyn, roedd fy mhen i wedi drysu yn lân rhwng y doethinebu tragwyddol am wyddoniaeth a beth sy’n creu athrylith a’r jôcs oedd yn saethu fry uwchben bachgen ag addysg Ysgol Dyffryn Conwy!

Yma eto, cafwyd perfformiadau cry a chofiadwy gan Lee Haven-Jones fel yr athro oedd yn cynnal y comedi ar adegau; mae’r un peth yn wir am Vivien Parry, Steven Elliott ac Oliver Ryan sy’n achub y cynhyrchiad o’i dyfnderoedd dryslyd.

Bydd ‘Of Mice And Men’ ac ‘Arcadia’ i’w gweld yn yr Wyddgrug tan Fawrth 3ydd. Bydd ‘Arcadia’ yn teithio i’r Theatr Newydd yng Nghaerdydd rhwng y 6ed a’r 10fed o Fawrth.